వృక్ష విలాపం

ఓం శ్రీ విఘ్నేశ్వరాయ నమః

వృక్ష విలాపం

1)  ఒక శరదృతు శీతవేళ చిరుగాలి తాకిడిలో

     నేనొక చిన్ని మొక్కగ తల్లి వేరుతో

     కులుకుతుండంగ అప్పుడప్పుడే

     నా పిల్లవేరు నాటుకొనుచుండ

     ఒక బంగారు లత నాపై మనసు పొంది
     తన పెరటిలో నాటుకొన తలచినంత
     నే గ్రహించి వ్యధ చెందు సమయాన
     ఆ వెండి వెన్నెల జిలుగు రాత్రి
     గుబులుతో నున్న నను నా తల్లి చూసి

     నన్నూరడింప ప్రయత్నంబూని
     నంతలో ఆ రాత్రి భళ్ళున తెల్లారి
     అరుణ కాంతులతో ఆదిత్యు పైపైకి రాగ
     నా వియోగ బాధ ఆ ప్రత్యక్ష దేవునికి

     తెల్పుకొనునంతలో ఆ యెలనాగ
     నన్ను పెకలింపు కొననెంచి తవ్వుగోలతో
     గాతంబు సేసి నా తల్లి వేరుతో
     నను వేఱు చేసె! నే గోల చేసి ఘొల్లు మనగ

     ఒకపరి తన మృదుకరముతో వూరడించి 

     ఉదాట్టున నను లాగి, వేరు చేసెనే జాలిలేక

     ఆహా! ఈ పడతి ఎంత పగ బట్టినాదో 

     నా బ్రతుకు పైన - అకటా!

2)  అంతట యామె తన గృహాన గొంపోయి 

     పెరటిలో చిన్న కలుగు చేసి

     నన్నందుయుంచి చుట్టూ కుదురు చేసి 

     కాసిన్ని నీరు చిలికించి నా సేదదీర్చి 

     ప్రతిదినమటుల నను ప్రత్యేకముగ జూసి 

     బియ్యంపు కుడితితో బలము కూర్చి 

     నేనెదుగుతూ వ్రేళ్లూని నిలదొక్కుకుని 

     మారాకు తొడిగి చుట్టు పక్కల జూచినంత 

     నాటి కవి కరుణశ్రీ జాలిగొన్న సన్నజాజి తీగ కాంచినంత 

     నే కొండంత ధైర్యమ్మునొంది నను దెచ్చిన తల్లి 

     నాల్గు కాలాలు నను గాచుకొందునని మురిసిపోతి!

     అప్పటి నుండి మా యిరువురకు చెలిమి కుదిరి 

     తన పూల ఘమఘమల నేనాస్వాదింప

     నా చిగు రెమ్మల ఘుమఘుమలు నేనందివ్వ 

     అంతలోనే శిశిరమ్ము వచ్చి నా చిగుళ్ళు 

     లేత బంగారు వర్ణంబూని ఈనెలూడి 

     నేల రాలుచున్న వైనంజూచి కలవరము చెంది 

     పది దినములటులే ఉపవాసముండి 

     వసంత ఋతు రాకతో మరల చిగిర్చి లేలేత పచ్చదనము

     ప్రోది చేసుకుని నిండార కంచి పట్టుచీర గట్టిన 

     వసంత లక్ష్మీ వోలె గుబురుటాకులతో 

     నిస్వార్ధ సేవకై వేచి వొదిగి వున్నానాయింటిలో. 

3)  సాత్వికత మూర్తీభవించిన ఆ యింతి 

     మేడ మెట్లపై జిగిబిగి పొదలతో 

     అల్లుకున్న తీగలో సన్నజాజులు కొనగోట 

     త్రుంచి కూర్చి చక్కటి సుమాహారముగ జేసి 

     తన దేవతామందిరాన అమ్మనలంకరింప

     ఆహా! ఎంత ధన్యమైనదో నా చెలియ జన్మ!

     అని తలచినంతనే యామె నా కడకు వచ్చి 

     చివాలున కొమ్మ వంచి కొన్ని రెబ్బలను త్రుంచి 

     తన వంటకములలో నను జేర్చి అమ్మ నివేదనకు 

     అంతా సిద్ధపరచి నైవేద్యమిడగా 

     ఆహా! నా జన్మ కూడా ధన్యత జెంది 

     నా దేవదేవికి చక్కటి సమాహారముగా 

     సమకూరితిగదా! యని సంతసించ 

     అదేమి శాపమో! పళ్ళెరములో వడ్డించగానే 

     నను చూడగానే మునివేళ్ళతో వెతికి 

     తీసి పారవేతురకటా! ఆవగింజంత 

     మాత్రంబు చేయనైతినని వ్యధ చెందుచుంటి 

     ఏమిటో!ఈ మనుజుల తత్వంబు తెలియకుంటి!

     నిస్వార్ధ పరుల సేవలకు గుర్తింపు కరువాయెనయ్యో!

     అందుకే నేమో నేను వెర్రి కరివేపనై - వేపకు  మారుపేరైతి!!

     అటుల విలాపము చెంద విశ్వపతి కరుణించి 

     పవిత్ర మనుజ రక్షణతో శాప విమోచన 

     కల్గునని "వృక్షో రక్షతి రక్షితః" యని సూక్తినుడివే!!

"Mustard in a dinner plate" అనే proverb ఆధారంగా పై భావన చేయబడింది. 

Responses are welcome and appreciated. 

పోలూరు బాబురావు, నూజివీడు